.

I ndjej! Vitet arratisen tutje.
Syte nga gezimi me s'lotojne.
Pranverat dynden permbi supe,
por gjithnje e me pak rendojne.

Uni si me pare s'po ndihet.
I heshtur vetmon ne s'disekund.
E vehtja ne mundim perdihet
udhekryqesh.... rruges se pafund.

I ndjej dhe ditet e braktisura,
horizonteve tek zhduken qe pa gdhire,
tek vjedhin poemat e panisura,
e i flakin tej.... ne humbetire.

Me mund dhe gjumi i trazuar,
gjithnje e me pak enderrimtar.
Mbi kraharor te zvetenuar
marshojne mijera mekatare.

"Rinine pergjithmone e humbe"-
-te fshehtat dliresi vajtojne.
Pranverat dynden permbi supe...
Por shume pak.... sa pak rendojne.


S.K.