Dy rrugë

Dy rrugë m'u ndanë në një pyll vjeshtak
T'i shihja të dyja s'kisha mundësi
Përpara tyre qëndrova gjate...
Me sy ndoqa njërën larg
se si përhumbej në drizëri.

Pastaj vështrova udhën tjetër
dhe ndoshta nisa ta admiroj
se ish me bar dhe e paprekur,
megjithëse gjurmët lënë ndër shekuj
e kishin regjur po njësoj.

Te dyja atë mëngjes më bene prite
me gjethe që s'i kish shkelur hap.
Te parën e lashë për tjetër ditë,
ndonëse dyshoja që perënditë
këtu do të më sillnin prapë.

Ditët, vitet rrodhën lumë
Tani s'e fsheh dot psherëtimën
Dy rrugë m'u ndanë në pyll dhe unë....
une zgjodha atë me me pak gjurmë
dhe kjo e bëri gjithë ndryshimin.

Robert Frost

Shqip
S.K.

© Saimir Kamberi